Skeleton: Een winter op komst met nieuwe uitdagingen

Afgelopen week kwamen in Nederland nog boven de 25 graden uit, maar voor mij is de focus echt alweer gericht op de winter. Inmiddels zijn we een goede zes maanden verder na de Olympische Spelen, waar ik met een bronzen medaille het tot nu toe mooiste moment van mijn sportcarrière mocht beleven. Wat ga ik doen de komende tijd? Welke doelen stel ik mezelf? Wat heeft die medaille teweeg gebracht en hoe ziet het er uit voor skeleton in Nederland? Op die vragen geef ik jullie graag antwoord in deze blog

Zelf ben ik ooit begonnen met skeleton vanuit het bobsleeën. Toen dacht ik: makkie, je gaat even op een sleetje liggen en dan kom je beneden. Inmiddels weet ik dat dat niet zo is en er dat er best wel veel oefening nodig is om echt hard te gaan. Dat heb ik inmiddels aardig onder de knie. Maar vooral de eerste paar weken op een slee vond ik het sleeën heel uitdagend, naast dat ik het natuurlijk leuk vond. Er waren zoveel mogelijkheden om de snelheid op te bouwen, dat het een heel leuk spelletje bleek.

Dat spelletje is het eigenlijk nog steeds, om de snelste manier te vinden om van start naar finish te gaan. Dat blijft natuurlijk het doel: om als allersnelste naar beneden te gaan en uiteindelijk ook de beste van de wereld te worden. Wereldkampioen ben ik nog niet, dus we trainen rustig verder. De volgende mogelijkheid om wereldkampioen te worden is eind januari in Sankt Moritz. Daar trainen we nu voor en uiteindelijk weer de Olympische Spelen, maar dat duurt nog vier jaar. Dan zou ik graag kijken of we van brons een nog mooiere kleur kunnen maken.

Na de afgelopen Olympische Spelen ben ik niet stil blijven zitten. Ik heb genoeg dingen gedaan om over mijn prestaties, maar ook skeleton zelf te praten. Dat heeft geholpen, want de afgelopen zomer hebben we heel wat nieuwe atleten getest en komende winter gaan er een heel aantal nieuwe vrouwen en mannen starten op de skeleton slee. Aan het begin van het trainingsseizoen, in oktober, gaan we daarbij met zijn allen trainen. Ik ben heel benieuwd hoeveel enthousiaste mensen we deze winter op de slee kunnen krijgen. Hopelijk ben ik in de toekomst niet de enige Nederlandse die op hoog niveau skeleton doet, maar zijn we dan met een heel team. Dat zou heel mooi zijn en goed voor Nederland. Ik geloof dat ik niet de enige ben die dit kan en er echt wel meer zijn die mijn niveau kunnen halen in de toekomst. Zelf heb ik in ieder geval veel zin in om weer te sleeën en ik geloof de nieuwe atleten ook.

Op het moment dat ik deze blog schrijf, ben ik in Lake Placid voor starttraining. Op ijs oefenen we daarbij de eerste vijftig meter van het sleeën, ofwel het sprinten en het op de slee springen. Dit moet toch weer beter worden en ik denk dat mijn start nog sneller kan dan het vorig jaar ging, dus daar moet ik hard m’n best voor blijven doen. Half oktober begint het nieuwe trainingsseizoen, waarbij ik samen met alle nieuwe atleten ga starten.

Als die periode erop zit, staan de wedstrijden al snel voor de deur. Half november ga ik naar Whistler voor de eerste wereldbekerwedstrijd in Canada. In totaal zijn er komende winter acht World Cup’s en het WK in Sankt Moritz. Dit is hoe de komende maanden eruit gaan zien voor mij, waarbij ik van wedstrijd naar wedstrijd reis. In het begin van de winter zal ik jullie in mijn volgende blog wat meer gaan vertellen over de technische kant van de sport. Dan zal ik het hebben over het materiaal, de slee, de banen, et cetera. Als je daar vragen over hebt, laat het dan zeker weten via info@u-sport.com. Dan kan ik ze in mijn volgende blog beantwoorden.